Herkesin kendine göre bir dünyası olduğunu bilmeyen yoktur. Aklı pazarda satışa sunmuşlar da herkes kendi aklını almış. Böyledir bu işler. Benim aklım bana yeter; ben kimden aşağıyım!
Akıllı insan, kendisin yenilemek ve geliştirmek uğruna her çeşit zorluğa katlanır. Bilir ki, en kıymetli şey, akıldır.
Aklı bulanık insan, hiç bir hakikati göremez. Çünkü manevi gözleri kör olmuştur. Peki soralım o zaman. Manevi göz nedir?
Cevabımız şudur: Kafa gözünün göremediği hakikatleri görebilme basiretini içselleştirmiş iç göz'dür.
Bir kır gezisinde renk renk çiçeklerle selamlaşan, onları şiirleştiren, çiçeğin yanı başına çökerek sohbet etmek.
Salt kendi aklını beğenen aslında aklın mahiyetini bilmeyen bir zır cahildir. Siz, ömrünüzü ilme, bir başkası filme, daha bir başkası fitneye, falanca şahıs hinliğe adamış olabilir.
Aklını kullanmayı fuzuli gören ukala adam, sizin aklınızı beğenmemekle kalmaz, hayatın tadını çıkarmayı bilmeyen aptal olarak görür. Siz de gerçekten akıl sahibi biri olarak, sizi aptal yerine koyana 'Allah akıl fikir versin, diye dua edersiniz.
Cimrinin aklı , parayı put edinir.
Savurganın aklı, yarını düşünmeyi lüzumsuz sayar.
Fakirin aklı, bir lokma ekmeyi bulursa, zenginlere tepeden bakar.
Olgun insanın aklı, hep kendi üzerinde olur. Başkalarının aklını küçük gören, kendi aklını akılların sultanı olarak görür.
Aklının değerini, aklını kullananlara sataşmak "Aklı olmayanın dini olmaz " buyuran Hz. Peygamber'in delileri ve çocukları deli yerine koyduğunu
Aklı belden aşağıya odaklanan, malumu, ibadet gibi kutsar.
Kurnaz aklı olduğuna inanan ahmak adam, , yumurtasını bırakır bırakmaz sonra ortalığı velveleye vermesinin şovmenlik olduğuna inanır.
Kendisine yardımcı olana, "laf olsun, torba dolsun " kabilinden "aferin sana gumbul gafa" repliği ile kafa bulmaktan hayat etmez. Aslında yeterli olan aklını, doğru kullanmadığından kendisi gibi akıl sahiplerinin gözünde 'aklın kullanmayan beyinsiz adam " damgası tam alnın ortasına vurulmuştur. Akıllı olduğu halde, şaşılacak derecede absürt davranan sayısız insan olduğunu tahmin etmek zor olmasa gerek. Kendisine sorarsan, cevap hazırdır:
"Ne yani beni sırtında mı taşıdı. Kimseye hak ettiğinden fazlası verilmez."
Devam edelim:
Aklını, "Bulunmaz Hint Kumaşı" sanan kibir abideleri, bütün akılları kendilerinin ekseninde/merkezinde dönen pervaneler gibi görürler.
Akılsız( aklını doğru kullanmayan) adam, diğer akıl sahiplerini deli diye yuhalar.
Aklı bir karış havada olanlar, diğer tüm akılları kendisinin etrafında tavaf eden melekler gibi görürler.
Gerçek akıl sahipleri, aklını fetişleştiren ahmakları gördükçe: "Allah'ım aklıma mukayyet ol.." duasını, gönüllerinden ve dillerinden hiç eksik etmezler..
Aklını kullanmak yerine, başka akıllara istikamet verme ukalalığında zirve yapan ciğeri beş para etmezler, aklın değerini anlamaya imkan veren mantık ve vicdan nimetlerinden mahrum ve habersiz olduklarının idrakine hiç bir zaman kavuşamayacaklardır.
