Arabamla müzik eşliğin de giderken, sıra sıra apartmanlara, evlere, hanelere yanan ışıklara bakarken durdum , çektim kenara ve düşündüm bir an, bunlar kimler?
Bir sürü hane, içinde “1 yaş, 10 yaş, 20 yaş, 40 yaş,70 yaş” ve beklide üzeri insanlar bu ışıl ışıl yanan evlerde. Hayatın içinde olanlar. Çalışanlar, çalışmayanlar, öğrenciler, çocuklar bebeler, bir sürü varlık yaşıyor, hepside kul…
Allah’ın yarattığı varlık.
Mutlu, mutsuz, huzurlu, huzursuz, tok aç, paralı parasız, Karun olan, borçlu olan.. Çileli, lüks.
Ama hepsine bakın etten kemikten, hepsine bakın hepside güçsüz. Bakın bir nefes kadar canlı, bir ölüm kadar cansız , ama hepside aynı beden.
Baktım yanan ışıklara, içindekileri, evimi, eşimi, çocuklarımı sonrada acılarımızı geçirdim gözümün önünden. Giden büyükleri düşündüm, mezarlığı, bir ölümü, yatılacak yeri. Çaresizliğimizi, bırakıp gelişimizi. En sevdiklerimiz de olsa toprağa koyup gidişimizi..
Bir kul olarak, lokmamızın, üstümüzdekinin, cebimizdekinin bize faydası olurken bizin niye o çile, acı içinde olanları düşünmediğimizi düşündüm. Kucağımızda torun severken aç çocuklar üşüyen bebeleri düşündüm o an.
Kahroldum her gün olduğum kadar
Ben insanım.
Kulum, duygularım var. Acıyan kalbim, düşünen beynim. Yediğimi bölüşebileceğim ellerim var, üşüyen elleri sımsıkı avuçlarımda ısıtabileceğim. Çok yoksa da onlara ekmek alacak kuruşlarım var.
Ama benim bilmediğim kimler var bu evlerde aç yatan, ağlayan acısından yatamayan. Güvendiğim dağlarım var arkamda Belediyelerim var, başkanlarım var, onlara uzanacak ellerimiz var yüreklerini avuçlarımızda ısıtacağımız..
İşte mesele bu ya onlar kimler?
Bunların yanında dağ gibi durabilecek Büyükşehrim ve Altınordum var, başkanları var 24 saat.. Lütfen bildirin bu utancından elini ısıtmak istemeyenleri de gelelim. Bulalım, hızla yanına koşalım.
Ben onlar adına yazabiliyorum sitelere bakarken,..
Hilmi oluyorum, Aşkın oluyorum, Ordu oluyorum, sayın Vali oluyorum. Kusura bakmasınlar onlar adına yazabiliyorum, çünkü yazdıklarım benim..
Sonra çalıştırdım arabamı gittim, gittiğim yol üzerinde yüzlerce site, ev, hangi birini düşüneyim dedim.
Ben tekim burada, sonra tövbe ettim ve tabi ki yanımızda bize can veren Allah var, ve onun makam nasip ettiği insanlar..
Rahatladım.
Ama bende soruların ardı arkası kesilmedi, devamlı sordum; “bunlar kimler?”.
