Bu ilin başkanları sizle asla kötü bir anlam içinde söylemiyorum da sizler 5 yıl oldu o makamdan kalkıp bu insanlar ile sokaklarda kaç kez çıktınız da, oturup çay içtiniz?
Bunları gizli değil aleni olarak, yanınızda bir çalışanız ile değil, sekreteinizle de değil, yalnız vatandaş gibi gezipte?
Yada her ay bunu 3 kez, 2 kez yada, 5 yılda 5 kez var, yada yooooook mu...?
Nasıl olsa koltuk önlerinde, huzurda makamda, makamlarda bu mabet içinde istikbalde onlarda...
Ne kadar seversek sevelim makam verilen bu insanları, bende bu ilde Fazlı Sözen ile çalışmış bir belediye başkan yardımcısı oğluyum nurda uyusun babam, eğer o koltuk bulmuşların içinde yoksa insan sevgisi, oturdukları o makamdan çoooook, ister ol, ister olma kimse seni emekli olduğunda vallahi hatırlamaz. Bu ilin bir nesli Fazlı Sözenli, Kemal Köksallı , Bahri Zavalsızlı belediyeyi, bir nesil Fikret Yılmazlı, Ahmet Hülürlü, Hüsnü Yücelli, Bahar Çebili belediyeyi unutmuyor. Kazım ağabey’i de es geçmeyelim, ama bu belediyeleri bu nesil düşünemiyorum. Bence çokta iyi anlatamayacaklar, onlar inandılar ya, inandıkları kar yağdırdıya ondan. Sadece iş olsun diye belki giden o insanlara yada etraflarında, ailelerine, belki sağolsun diyecekler vede sesiz cümle ile kimbilir, onları tanımadı halk geldiler vede gittiler diyecek çoğunluk, bir yatırımları olmadan diyecekler, sağlık versin ne edek belkide diyecekler...
Ben bir belediyeci evladı olarak 196’te kaybettim babamı hala adını söylediğimde üzülmeyen, ağlamayan mesai arkadaşı yok..
Onurla, gururla oturdular o makamlarda ve onurlu, gururlu da yaşayıp rabbine koştular, nurda uyusunlar o güzel yürekler. Onlar için asla, belediye öyle 8 harfli bir sade yer olmadı. Onlar iş, aş, onur, gurur verdiler bu ile vede makamları bugun ne oldu oralar, ben şimdi utanıyorum yemin olsun sadece diyeceğim bugünkülere biraz, edep yahu.
